Moe
De afgelopen jaren zijn we in ons land en omringende landen ontzettend welvarend geworden. Zelfs in de afgelopen crisis was de welvaart groot. Dat zorgt voor ontzettend veel mogelijkheden op ieder gebied. We worden omringd door auto's, smartphones en eten. Overal kunnen we snacken en kiezen uit verschillende dranken. Er is veel te halen en niet alleen aan materiële zaken. Vroeger kon je je geliefde alleen kiezen in je eigen dorp of stad. Tegenwoordig is onze wereld zo ontzettend groot dat je wereldwijd wel een partner kan zoeken. De mogelijkheden zijn eindeloos. Een huis kopen aan de andere kant van de wereld? Geen probleem, online kan je een tour door het huis maken, en omdat vliegen ook veel goedkoper is geworden kan je ook zelf gaan kijken en ligt de wereld aan onze voeten.
Hebben we grenzen nodig?
Zoals hierboven beschreven zijn er vele mogelijkheden. Kiezen is lastig. Je kan alles proberen en weer doorgaan naar het volgende. Niemand zal je daar in begrenzen. Integendeel, we geven elkaar de vrijheid. Ook de opvoeding is veranderd: ouders willen niet meer opvoeden tot gehoorzame kinderen, maar zien liever dat hun kinderen zelfbewuste autonome volwassenen worden, die hun geluk achterna gaan. Maar er is zoveel te achtervolgen dat je daar alleen al ongelukkig van kan worden.En moe, heel erg moe.
Verantwoordelijkheid.
Doordat de hele wereld zo toegankelijk is hebben we wel meer verantwoordelijkheid gekregen. We zijn niet meer alleen verantwoordelijk voor de mensen in onze directe omgeving, maar voor die van de hele wereld.
En dat vraagt om begrenzing. We kunnen het hebben over het milieu maar ook als je bijvoorbeeld een kledingstuk koopt, ben je verantwoordelijk tot aan de kinderen in Bangladesh. Hoe stel je grenzen aan je gedrag? Met hoe meer mensen je in contact staat hoe meer discipline er nodig is.
Het is mooi om te zien dat als de grenzen vervagen er andere grenzen bijkomen. Ik denk dat we niet zonder grenzen kunnen en het is goed om in deze grenzeloze wereld de verantwoording te nemen over onze daden en daarmee grenzen te trekken.
Kaders zijn belangrijk.
Het is ook belangrijk om grenzen of kaders te hebben, voor kinderen maar ook voor volwassenen. Dat is lekker duidelijk. Maar hoe is het dan met onze persoonlijke grens? Ook die wordt steeds opgerekt. In hoeverre kan jij die voor jezelf bewaken en stellen? Heb jij zowel thuis als op kantoor een "open deur" beleid? Kan jij wel eens focussen op jezelf? Hoe duidelijk ben jij in je grens aangeven? Vragen die oprijzen als je de torenhoge cijfers ziet van Burn-out. Dit is niet iets wat je alleen op kan lossen, dit is voor ons allemaal! Wanneer is de grens bereikt voor jou....?
Hoe krijg je Grip op je grenzen?
The sky is the limit.
