Hoe zou jij ‘paardencoaching’ omschrijven?
“Ik zie het als een indirecte manier om dingen zichtbaar te maken die je via reflectie of gesprek niet makkelijk overtuigend kan laten zien. Het lichaam dat kennis in zich draagt, wat een paard zonder oordeel aan je kan ontfutselen.”
“Een zeer directe spiegel van eigen gedrag waarin gewerkt wordt op basis van waarneming (van het gedrag van het paard) waarbij de interpretatie aan jezelf en de coach is. Daarmee vind ik het een heel sterk middel om iets duidelijk te krijgen.”
“Paardencoaching is een zelfreflectieve methodiek waarbij het paard de mediator is tussen de mens en zijn reflectie. Het paard kan aan je denkroutines rammelen. Het paard dient geen enkel belang, is geen lid van een organisatie of is niet uit op een wit voetje of wat voor belang dan ook. Dit haalt je uit een kader van goed of fout denken; wat ook ruimte geeft om jezelf te ontdekken. Paardencoaching kan wat mij betreft op zinvolle manier bijdragen aan optimale ontwikkeling van zelfregie.”
“Met behulp van een opdracht inzicht te krijgen in het door jou ingebrachte thema of algemeen inzicht krijgen in de wisselwerking met anderen. Het paard is verbazingwekkend vergelijkbaar met mensen in de reacties, waardoor je interactie met je eigen soortgenoten blootgelegd wordt.”
“Het was verbluffend bevestigend. Ook vond ik het omgaan met het paard een heel bijzondere ervaring. Het was ontwapenend. Het is erg direct , bijna efficiënt. Paardencoaching moet je niet verder omschrijven, je moet het ervaren.”